Wszystko wskazuje na to, że w ten weekend będziemy mieli kolejny strajk osób pracujących dla Platformy Glovo. W poprzednim strajku, jednym z najmocniejszych postulatów było godne wynagrodzenie za tą ciężką i niebezpieczną pracę.
Obserwując działania w innych miejscach na świecie, w których funkcjonują biznesy Platform, łatwo się zorientować, że w zasadzie strajk to jedyna droga aby coś zmienić. Wywierana jest wówczas presja nie tylko na Platformę, ale również na opinię publiczną. I to ona wywiera nacisk na władzę – czy to na szczeblu lokalnym, czy państwowym. W odpowiedzi na tą presję, władze w wielu miejscach ustalały odpowiednie prawo, najczęściej ograniczające się do ustalenia stawki minimalnej dla pracowników Platform.
W odpowiedzi na takie zmiany Platformy zawsze zaczynają kampanię strachu. Grożą, że będą przez to zmuszone do zamknięcia biznesu w danym miejscu.
Patrząc na to z innej perspektywy: kiedy uchwalane są prawa, które Platformom się nie podobają, to te korporacje grożą, sieją strach, uznając, że demokratycznie uchwalone prawa nie powinny ich dotyczyć.
Uber jest prawdopodobnie mistrzem tej stategii: zobowiązał się opuścić Barcelonę w Hiszpanii, prowincję Quebec w Kanadzie, Seattle w USA. A nawet całą Austrię. I co się stało? Nic! Kiedy prawo w końcu wchodziło w życie, Uber, ani żadna inna Platforma nie zawiesiła usług.
#zentrale_rzeczywistosc
